Streptozotocin ile diabet oluşturulmuş sıçanlarda Trigonella foneum graecum L. ekstraktının böbrek üzerindeki etkisi / The effects of Trigonella foneum graecum L. extract on the kidney of steptozotocin induced diabetic rats

Abstract

21 wistar albino cinsi hayvan Elazig Veteriner Kontrol ve Arastirma Merkezi'nden temin edildi. Deney hayvanlari üç esit gruba ayrildi GrupD0 , kontrol; GrupD1 , STZ; GrupD2 STZ + 150mg/kg Trigonella foenum greacum L. ekstresi verilmek üzere hazirlandi. Iki hafta ortama uyumlarinin saglanmasi için beklendikten sonra açlik kan sekerleri ölçüldü. Kontrol grubuna hiçbir islem uygulanmadi. GrupD2 `ye üç gün, günde bir kez endoskopik olarak ekstrakt verildi. Bu islemden bir gün sonra gruplara 65mg/kg STZ uygulandi. Haftada bir agirliklari ve açlik glukoz düzeyleri ölçüldü. Kan glukoz düzeyi 250 mg/dl altinda olan siçanlar deneye alinmadi. Ölçümlerin ertesi günü ekstraktlar verildi. 7. hafta sonunda sag böbrekleri alinarak histolojik çalismala r için %10'luk formaldehitte fikse edildi, sol böbrekleri ise GSH ve MDA analizleri için -800 C de bekletildi. Yaptigimiz histolojik çalismalar sonucunda kontrol grubunda (GrupD0 ) böbrek tübülleri ve glomerüllerinde bir degisiklik olmadigi ancak diyabet grubunda, tübül epitel hücrelerinde vakuoler dejenerasyon ve firçamsi kenar kaybi, glomerül kapiller bazal membranlarinda hyalin madde birikimi ve sekonder kalinlasma, glomerüler mezengial matrik s artisi, mezengial hücre poliferasyonu ve glomerül bazal membranlarinda (GBM) kalinlasma oldugu görülmektedir. Trigonella foenum greacum L. ekstrakti verilen grupta (grupD2 ) ise diyabet grubuna göre (grupD1 ), glomerül bazal membranlarda daha az kalinlasma oldugu, mezengimal matriksin ve hücre sayisinin normal oldugu, arterlerdeki hyalin birikiminin diyabet grubuna göre az oldugu görülmüstür. Biyokimyasal analizlerden MDA analizi yapildiginda, diyabet grubu ile Trigonella ekstrakti verilen gruplar arasinda ileri düzeyde önemli farklar oldugu görülmüstür. GSH miktarlari degerlendirildiginde diyabet ve Trigonella gruplarinin birbirlerine çok yakin bulundugu görülmektedir. Kontrol grubunda MDA degeri ortalama olarak 3.18, diyabet grubunda 6.31 ve Trigonella grubunda 2.98 olarak hesaplanmistir. Diyabet grubu ile Trigonella ekstrakti verilen gruplar arasinda ileri düzeyde önemli farklar oldugu görülmüstür. MDA miktarlari degerlendirildiginde kontrol grubu ile Trigonella ekstrakti verilen gruplarin birbirlerine çok yakin bulundugu anlasilmaktadir. Kontrol ile diabet gruplari arasinda ise önemli farklar mevcuttur. 21 Wistar albino rats were obtained from the veterinary research control center (ELAZIG). The rats was divided into three equal groups (n=7). There were named as Group D0 normal control unteated group. group D1 diabetic control group each rats was treated with 65 mg/kg body weight streptozotocin. group D is experimental 2 group was treated with 150 mg/kg Trigonella foenum greacum extract respectevly. All rats were kept for two weeks and the blood glucose levels were estimated. The glucose levels of diabetic rats with 250 mg/dl or more are taken for experiment. After 7 weeks treatment with Trigonella extracts all rats in the experiment were killed by dislocation the kidneys of rats were removed, the Wright kidneys were fixed into %10 formaldehyde. The left kidneys were used for determination of MDA and GSH level. The histological studies were revealed that there are no changes in kidney sections of group D . The diabetic control group D showed changes of the tulbe 0 1 epithelical cells, vacuolar degeneration and loss of terminal brushes of cells. Accumulation of hyaline materials in the basal membrane of glomerular capillary and secondary thickness, elevation in the mesengial glomerulary matrix. Mesengial cell poliferation and thickening in the glomerular basal membrane (GBM) was observed. Group D treated with Trigonella foenum greacum showed less thickness in 2 the GBM. Mesengimal matrix and cell counts normal and the accumulation of hyaline is markedly less than of diabetic control group. Biochemical analysis the level of MDA of levels of treatedç group D2 significantly decreased when compared with control D group, while no significant 2 changes in GSH levels. The mean value of MDA group was 3.18; while the diabetic groups were 6.31 and the MDA levels of Trigonella treated group was 2.98. These are significant values between Trigonella treated group and control group showed significant changes in MDA value.