Özet:
Bu araştırma, Türkiye’nin TRC2 bölgesinde yaşayan kadınların yoksullukla olan ilişkisini sosyoekonomik bir perspektiften incelemeyi amaçlamaktadır. Kadın yoksulluğu, çok boyutlu bir olgudur. Bu amaçla TRC2 bölgesinde yer alan Şanlıurfa ve Diyarbakır kentlerinin merkez ilçelerinde yaşayan kadınların yoksulluğunun bölge dinamikleri ile ilişkisi kuramsal ve olgusal düzeyde incelenmiştir. Çalışmada karma yöntem tercih edilerek nitel ve nicel veri toplama teknikleri birlikte kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak Solak ve Göregenli (2009)'un geliştirdikleri ölçek kullanılmıştır. Nicel aşamada, TRC2 bölgesinde basit tesadüfi örneklem tekniğiyle seçilen 301 kadınla yüz yüze anket uygulaması gerçekleştirilmiş; elde edilen veriler SPSS-27 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Sosyodemografik sorular için frekans tablosu oluşturulmuştur. Değişkenlerin grup ortalamalarındaki farklılıkları görebilmek için 2 gruplu değişkenlerde bağımsız örneklem t-test analizi, 3 ve daha fazla gruplu değişkenlerde non-parametrik Kruksal Wallis-H analizi uygulanmıştır. Ölçeklerin birbirleri arasındaki ilişkinin yönünü ve gücünü tespit edebilmek için Pearson korelasyon analizi uygulanmıştır. Analizler alfa=0,05 seviyesinde uygulanmıştır. Nitel aşamada ise TRC2 bölgesinde yaşayan 20 kadınla yapılan derinlemesine mülakatlar aracılığıyla, yoksulluğun bireysel anlatıları ve deneyimsel boyutu derinlemesine analiz edilmiştir. Yapılan ölçekler doğrultusunda yapısal atıflar (3,77) ile yüksek ortalamalarla öne çıkarken, bireyci atıfların (2,54) ile daha düşük kaldığı gözlemlenmiştir. Katılımcılar kadın yoksulluğunu bireysel yetersizliklerin yanında yapısal eşitsizliklerle de ilişkilendirmiştir. Bunun yanında işsizlik, düşük gelir; Mann-Whitney U testi ve Kruskal-Wallis analizi sonuçlarına göre, asgari ücret ve altında gelir beyan eden kadınlar, daha yüksek gelir grubundaki kadınlara kıyasla yoksulluk algısında anlamlı düzeyde farklılık göstermektedir (p
