Özet:
Bu tez, ulusçuluk teorileri çerçevesinde bir siyasal örgütlenme formu olarak ulus-devletin güvenlikle olan karşılıklı ilişkisini ele almaktadır. Kategorik olarak devletli olma halinin ve özelde ulus devletin güvenliği ve toplumsal istikrarı sağlama söylemi, bir yandan yönetilenlerin ihtiyaç duyduğu güveni ve huzuru tesis ederken diğer yandan devletin kendi otoritesini meşrulaştıran bir araç işlevi görmektedir. Bu bağlamda güvenlik nosyonu,16. yüzyıldan itibaren Batı Avrupa’da ilk nüveleri ortaya çıkan ve 19. yüzyılda kurumsallaşan ulus devletin, tahakküm etme ve zor kullanma yetkisini ‘ulusal çıkarlar ve ulusal istikrar’ vaadi çerçevesinde meşru bir zemine dayandırmaktadır. Bu çalışmanın amacı, ulusdevlet formunun tarihsel süreç içerisinde güvenlik olgusu çerçevesinde nasıl şekillendiğini ve güvenliğin hem bir iktidar aracı hem de yönetilenlerin korunma ve huzur beklentilerine verilen bir karşılık olarak nasıl işlevselleştirildiğini incelemektir.
