Özet:
Bu araştırmanın amacı, Türkiye’de Eğitim Yönetimi ve Denetimi bilim dalında 2009 yılından 2018 yılına kadar yapılmış lisansüstü nicel tezlerin genel eğilimlerini belirlemek, son on yıllık gelişimini değerlendirmek, tezlerde yapılan hataları ve eksiklikleri ortaya koymaktır. Bu amaçla çalışmalar; konu, metodoloji, veri analiz yöntemleri ve raporlanması gereken bazı veriler yönünden incelenmiştir. Araştırmada, sistematik derleme kullanılmıştır. Betimsel içerik analizi ile gruplara ayrılan nitel veriler basit istatistiki tekniklerle sayısallaştırılıp tablolara aktarılmıştır. Araştırma soruları doğrultusunda Eğitim Yönetimi ve Denetimi bilim dalında yapılmış 688 adet nicel tez incelenmiştir. Yapılan inceleme sonucunda, yüksek lisans düzeyinde örneği olan çalışmaların fazla olduğu, en çok örgütsel bağlılık, iş doyumu ve motivasyon konularının çalışıldığı tespit edilmiştir. Çalışmalar daha çok tarama deseni kullanılarak yapılmıştır. Öğretmen, öğretmen-yönetici ve öğrencilerin en çok çalışılan örneklem grubu olduğu görülmüştür. Tezlerin genelinde örnekleme büyüklüğünün hesaplanmadığı, veri toplama aracı olarak en çok ölçek kullanıldığı ve örgütsel bağlılık, iş doyumu ve liderlik konulu ölçeklerin ağırlıkta olduğu tespit edilmiştir. Genel olarak geçerlik ve güvenirlik yöntemi bilgisinin verildiği ve geçerlik türlerinden en çok yapı geçerliği, güvenirlik yöntemlerinden ise en çok Cronbach Alfa katsayısının verildiği tespit edilmiştir. Ayrıca, t-testi ve ANOVA yapan çalışmaların yoğunlukta olduğu, araştırmalarda genel olarak temel düzeyde analiz yapıldığı saptanmıştır. %74 oranında etki büyüklüğünün sayısal değerinin raporlanmadığı, raporlanan tezlerde ise etki büyüklüğünün %81 V oranında yorumlandığı, %68 oranında standart hata ve güven aralığının raporlanmadığı bulgularına ulaşılmıştır.
