Özet:
Biyokömür, temini kolay olan tarımsal, hayvansal atıklar vb organik maddelerin tamamen oksijensiz veya oksijenin çok az bulunduğu ortamda yakılma işlemi sonrasında oluşan, karbon ve mineral maddece zengin olan, içerisindeki porlar sayesinde toprağın havalanmasını ve bitki kök gelişimini kolaylaştıran organik materyallerdir. Çalışmada, GAP Bölgesinde yoğun olarak üretimi yapılan ürünlerin artıkları olan ve hasat sonrası karbonizasyon yöntemi ile biyokömüre dönüştürülen tarımsal artıkların (pamuk sapı, mısır koçanı ve fıstığın dış kabuğu) tarla koşullarında parsellere uygulanması sonucu toprağın bazı fiziksel özellikleri (organik madde, agregat stabilitesi, hacim ağırlığı, özgül ağırlık, porozite, tarla kapasitesi, daimi solma noktası, su tutma kapasitesi, hidrolik iletkenlik) üzerindeki muhtemel etkileri araştırılmıştır. Çalışmada mısır koçanı (MK) fıstığın dış kabuğu (FDK) ve pamuk sapı (PS) biyokömürlerine ait, %0, % 0,2 % 0,4 dozları uygulanmış, parsellere tarla kapasitesinin %65 ve % 100 oranlarında sulama su verilmiştir. Araştırma kapsamında tarladaki parsellerden biyokömür uygulaması öncesinde ve hasat sonrasında alınan bozulmuş ve bozulmamış toprak örnekleri incelenmiştir. Elde edilen sonuçlara bakıldığında, biyokömür uygulamalarının her üç materyal için de uygulama öncesine göre çalışılan parametrelerde artan dozlara bağlı olarak göreceli bir artış olduğu belirlenmiştir. Organik madde, agregat stabilitesi, tarla kapasitesi, daimi solma noktası, hidrolik iletkenlik ve özgül ağırlık parametrelerini incelediğimizde belirgin farklılığın pamuk sapı ve mısır koçanın % 0,4 dozunda olduğu görülmektedir. Parametreleri incelediğimizde % 65 ve % 100 sulamada dozlar arasında istatistiki olarak anlamlı bir fark görülmektedir (p
