Abstract:
Bu çalıĢmada, 2015 yılında Diyarbakır iline bağlı bağcılığın yoğun yapıldığı Çermik, ÇüngüĢ, Eğil, Ergani ve Dicle ilçe ve köylerinde bağ yetiĢtiriciliğinin analizi yapılmıĢtır. Bağcılıkla uğraĢan üreticilere gerek yetiĢtiriciliğin gerekse de ürün değerlendirmenin tüm aĢamalarındaki uygulamaları içeren anket soruları yöneltilmiĢtir. Bölgede bağcılık yapılan alanların, ülkemizde bağcılık yapılan diğer bölgelerdeki bağ alanlarına kıyasla daha küçük olduğu görülmüĢtür. Bölgede uygulanan bağcılık tekniklerinin ise geleneksel usullere göre sürdürüldüğü ve gübreleme ile ilaçlamada yetersizlikler olduğu saptanmıĢtır. Bağcılıkla uğraĢan üreticilerin büyük bir çoğunluğunun ürünlerini çeĢitli ürünlere iĢleyerek ya da doğrudan pazara sundukları belirlenmiĢtir. Üreticilerin önemli bir kısmı bağcılıktan memnun olduklarını belirtmiĢler ancak yeterli düzeyde teknik destek alamadıklarını vurgulamıĢlardır. ÇalıĢmada elde edilen bulgular Diyarbakır ili bağcılığının sürdürülebilirliği için umut verici olmasına karĢın üreticilerin desteklenmesi ve teknik desteğin sağlanması gerektiği kanısına varılmıĢtır.
