Özet:
Bu araştırmada Abdulgani en-Nablûsi’nin şiirlerinden ve tasavvufi hayatından bir kesit sunulmaktadır. Ayrıca bu araştırma özellikle şairin yaşadığı coğrafya olmak üzere o devirdeki siyasi, sosyal ve ilmi hayatı da ele almaktadır . Araştırmanın ilk kısmında şair en-Nablûsi’nin doğumundan, yetişmesinden, eserlerinden ve hocalarından bahsedilmektedir İkinci kısımda ise şair en-Nablûsi’nin şiirlerinde kullandığı; gazel, medih, muvahhaş, muhammes(beşli), muvâliyât, dûbeytî (iki beyitlik şiir) türlerini ve şairin onunla şöhret bulduğu Hamriyyât türünü (tasavvufi sarhoşluktan söz eden şiir türü) içeren şiirsel gayelerden söz edilmektedir. Ayrıca bu bölümde şairin şarap ve kadını, zati ilahiye karşı olan aşktan kinaye olarak kullanmasından bahsedilmektedir. Sonra en-Nablûsi’nin tasavvufî şiirinin yansımalarından bahsedildiği üçüncü bölüme geçilmektedir. Sonra bu bölümde tasavvufun manası ve şairinin şiirleri ile kasidelerini ona göre şekillendirdiği vahdeti vücud ve vahdeti şuhud gibi tasavvufi mezhepler ele alınmaktadır. Son kısımda ise araştırma sonucunda ulaşılan neticelerden ve bazı tavsiyelerden söz edilmektedir . Bu araştırmada şaire göre ve genel anlamına göre sûfi edebiyatının ne manaya geldiği, şairin ulaşmak istediği asıl gayeyi ifade etmek için gazel türü şiirlerde kullandığı bir kadına karşı olan aşk ve içki gibi sembolleri kullanmasındaki asıl gayenin ne olduğu gibi sorulara cevap bulmaya çalışılmıştır . Bu araştırmanın önemi, edebiyatın bu türündeki bazı gizli kalan noktaları, bu türlerin şiirsel güzelliğini, imajını ve harika sanatını göstermesinde ortaya çıkmaktadır. Ayrıca bu araştırma; sûfî şair ile yüce yaratıcıya olan aşkını ifade etmek için kullandığı yüksek edebiyatı arasındaki ilişkiyi göstermesi bakımından da önem arz etmektedir
