Özet:
Bu çalışma işitme engelli annelerin çocuklarının bakımına yönelik deneyimlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Nitel bir yöntem olan fenomenolojiye bağlı kalınarak yürütülen araştırmanın verileri Güneydoğu Anadolu Bölgesinin bir ilinde 12 Mart 2022 – 29 Haziran 2022 tarihleri arasında toplanmıştır. 0-18 yaş arasında çocuğu olan 10 işitme engelli anne çalışma grubunu oluşturmuştur. Metodolojik olarak verilerin analizinde tümevarımsal kodlama yolu takip edilmiştir. Analizde Max Qualitative Data Analysis (MAXQDA) Analytics Pro2022 programında yapılmıştır. Araştırma için kurum izni ve etik kurul izni ile annelerden tercüman eşliğinde ses ve video kayıt cihazı ile izin alınmıştır. Elde edilen veri kodları dokuz kategori altında toplanmış, kategoriler kendi içlerinde alt kodlara ayrılmıştır. Bu kategoriler sırasıyla “İşitme Engeline Bağlı Yaşanan Zorluklar”, “Zorluklarla Başa Çıkmada Geliştirilen Taktikler”, “İşitme Engelinden Bağımsız Yaşanan Zorluklar”, “Engel Durumu Bulunan Kişinin Anne Olmasına İlişkin Yaklaşımlar”, “Annenin İşitme Engeline Karşı Olan Tutumu”, “Çocuklara İlişkin Meseleler”, “Korkular ve Endişeler”, “Sahip Olunan Avantajlar ve Dezavantajlar” ve “Beklentiler ve Tavsiyeler” ile ilgilidir. Çalışmada; işitme engelli annelerin, işitme engelliliğin getirdiği deneyimler yaşadığı, çocuk bakımı konusunda yardım aldıkları veya kolaylaştırıcı stratejiler geliştirdikleri tespit edilmiştir. Anneler, sağlık personellerinden daha fazla empati yapmalarını beklediklerini ve çocuk bakımı ile ilgili işitme engelli annelere uygun tekniklerin kullanıldığı eğitimler ve bilgilendirme yapmalarını ve özellikle de iletişimi sağlayabilmek için birçok alanda tercüman istediklerini ifade etmişlerdir. Çocuk hemşireleri, işitme engelli annelere çocuk bakımı ve güvenliği konusunda eğitimler vermeli, işitme engelli anneler ile iş birliği içinde çalışarak çocuk bakımını kolaylaştıracak stratejiler geliştirmelidir.
