Özet:
Sahâbe Kur'ân-ı Kerîm'i Tefsîr ederken farklı yöntemler takip etmiştir. Bu yöntemler Kur'ân'ın Kur'ân'la, Kur'ân'ın sünnetle ve Kur'ân'ın, Arap lüğatına müracaat etmek suretiyle Tefsîr edilmesidir. Bu son yönteme sahâbe sıklıkla başvurmuş, Arap dilinin verilerini kullanarak Kur'ân'ın müphem, müteşâbih ve garîbini tahlil etmeye çalışmıştır. Sahâbe içerisinde bu yöntemi kullanmak hususunda Abdullah b. Abbâs öne çıkmaktadır. Bu çalışmada Kur'ân'ın Arap şiiriyle Tefsîr edildiği, İbn Abbâs'tan rivayet edilen "Mesâilu Nafi' b. el-Ezrak" adlı eserin, Tefsîr ilminin bir dalı olarak gelişen Ġarîbü'l-Kur'ân açısından önemi, katkısı, yöntemi ve kendisinden sonra bu alanda eser verecek olan kimselere nasıl bir yol izlemeleri gerektiği hakkında verdiği fikir araştırılmıştır. Araştırmada: İbn Abbâs'ın, Ġarîbü'l-Kur'ân'ı Arap dilinin kadîm kültürüne yani cahiliye dönemi şiirine başvurmak suretiyle nasıl vuzuha kavuşturduğu gösterilmeye çalışılmıştır. İlgili eser'de İbn Abbâs'ın şiirle ihticac ederek manasını verdiği kelimeler lüğat ve Tefsîr kitaplarında araştırılmış ve ulaşılan sonuçlar mukayese yapılabilmesi için nakledilmiştir. Anahtar Kelimeler: Mesâilu Nafi' b. el-Ezrak, Ġarîbü'l-Kur'ân, Ecvibetu Abdullah b. Abbâs, Arap şiiriyle Tefsîr, Nafi' b. el-Ezrak'ın Mesâilleri.
The Companions used different methods while they were interpreting the Qur'ân. These methods are to interpret the Qur'ân with the Qur'ân, the Qur'ân with the Sunnah, and the Qur'ân to the Arabic lexicography. The Companions frequently applied this latest method and tried to analyze the ambiguous, entrepreneurial, and the unusuality of the Qur'ân by using the teachings of the Arabic language. Abdullah b. Abbâs stands out in using this method among the Companions. In this study, the importance of the work called as "Mesâilu Nafi b. Al-Ezraq" which was narrated from Ibn Abbâs and interpreted by Arabic poetry, its contribution and method, and the idea it provides to the researchers on the paths they should follow in further research of the Qur'ân were investigated in terms of Ġarîbü'l-Qur'ân which developed as a branch of exegesis. In the study it was attemped to show how Ibn Abbâs clarified Ġarbiu'l-Qur'ân applying the achaic culture of Arabic language, i.e., poetry of days of ignorance. In the related work, the words which İbn Abbâs gave the meaning with the poetry were investigated in the books of lexicography, exegesis and the results reached were translated for comparison. Keywords: Mesâilu Nafi' b. al-Ezraq, Ġarîbü'l-Qur'ân, Ecvibetu Abdullah b. Abbâs, Commentary with Arab poetry, Nafi' b. al-Ezraq's Questions.
