Abstract:
Harran serisi toprağında yetiştirilen buğday bitkisine farklı dozlarda magnezyum sülfat ve fosfor ilavesi ve mikoriza aşılaması yapılmıştır. Sera koşullarında yürütülen bu çalışmada, bitkinin gelişimini ve fosfor alımını belirlemek amaçlanmıştır. Magnezyum sülfat 0, 2.5 ve 5 kg Mg da-1 dozlarında, fosfor ise 0, 3, 6 ve 9 kg da-1 P2O5 dozlarında uygulanmıştır. Buğday çeşidi olarak Fırat-93, mikoriza aşılamasında ise Glomus mossea kullanılmıştır. Çalışma, tesadüfi bölünen parseller deneme deseninde 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur Çalışma sonucunda mikoriza aşılaması yapılan uygulamalarda kök infeksiyonuna rastlanılmıştır. Mikoriza aşılaması yapılan ve 0, 3, 6, 9 kg da-1 P2O5 uygulanan konularda üst aksam ağırlığı 22.01g/7bitki olarak en yüksek 6 kg da-1 P2O5 konusunda belirlenmiştir. Mikoriza ve fosfor interaksiyonu istatistiksel açıdan önemsiz bulunmuştur. Üst aksamda en yüksek fosfor içeriği mikoriza aşılanmış, 9 kg da-1 P2O5 uygulamasında %0.38 olarak belirlenmiştir. Mikoriza, fosfor ve magnezyum sülfat uygulamalarında üst aksamda fosfor içeriği değerleri arasındaki farklılıklar her uygulama kendi içinde değerlendirildiğinde istatistiksel açıdan önemli bulunmuştur. Uygulamalarda mikro element içerikleri açısından, çinko dışında önemli farklılık belirlenmemiştir.
Different doses of magnesium sulphate and phosphorus and mycorhizae inoculation was applied to the wheat plant that was grown in the soil of Harran soil series. In this study, which was conducted under greenhouse conditions, determination of the plant growth and phosphorus uptake were aimed. Magnesium sulphate was applied at rates of 0, 2.5.and 5 kg Mg da-1 doses, phosphorus was applied at rates of 0,3,6 and 9 kg da as P2O5. Fırat-93 was used as a wheat variety. Glomus mossea was used for mycorhizae inoculation .The study was established as a random split-plot experimental design with 3 replications. Root infection was found in mycorhizae inoculated applications. In subjects inoculated with mycorhizae and treated with 0, 3, 6 and 9 kg da-1 P doses, shoot weight was found as the highest with 22.01 g/7plant at 6 kg da-1 P2O5 subject. The interaction of mycorhizae and phosphorus were found to be statistically insignificant. The highest phosphorus content at shoot was determined as 38 % at mycorhizae inoculated and 9 kg da-1 P application treatment. In mycorhizae, magnesium sulphate and phosphorus applications, differences in phosphorus content of shoot showed statistically significant difference when each applications were evaluated within each treatment group. In terms of micro elements content, there were not statistically significant differences except for zinc.
