Gestasyonel diabetes mellitus`lu hastalarda fetuin-a(ahsg) gen polimorfizmlerinin araştırılması / Investigation of fetuin-A gene polymorphisms in patients with gestational diabetes mellitus

Abstract

Amaç: Gestasyonel diabetes mellitus (GDM) gelişiminde insülin direnci merkezi role sahiptir. Gebelik döneminde serum düzeyi artan fetuin A (AHSG = Alpha-2-Heremans Schmid Glycoprotein) molekülü bir insülin reseptör tirozin kinaz inhibitörüdür. Bu çalışmada insülin direnci ile ilişkili olan fetuin A genindeki 767 C>G (rs4918) ve -843 A>T (rs2248690) polimorfizmlerinin belirlenerek GDM ile ilişkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışmaya Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı polikliniklerine başvuran ve gestasyonel diabetes mellitus tanısı konmuş 83 GDM'li gebe ile benzer yaş ve gebelik haftası aralığında ki 100 normal hamilelik sürecindeki gebeler kontrol grubu olarak dahil edilmiştir. Hasta ve kontrol grubuna ait bireylerden alınmış olan EDTA`lı kan örneklerinden spin yöntemiyle DNA izolasyon yapılarak, her bireyin AHSG genine ait 767 C>G ve -843 A>T polimorfizmlerinin moleküler analizi, Real-Time PCR yöntemi kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Örneklerdeki söz konusu polimorfizmler Real-Time PCR sonucu elde edilen amplifikasyon eğrileri ile genotiplendirilmiştir. Bulgular: Çalışmamızda fetuin A geni 767 C>G polimorfizmi bakımından polimorfik olan homozigot GG genotipi hasta grubundaki hiçbir bireyde görülmezken kontrol grubundaki 6 bireyde (%6) tespit edilmiştir. Hasta ve kontrol gruplarının homozigot CC ile homozigot GG genotipleri arasındaki bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p < 0.05). AHSG geni -843 A>T polimorfizmi bakımından polimorfik olan homozigot TT genotipi GDM`li hiçbir bireyde görülmezken kontrol grubuna ait dört bireyde tespit edilmiştir. Ancak hasta ve kontrol gruplarının homozigot AA ile homozigot TT genotip dağılımları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p > 0.05). Sonuç: Çalışmanın sonucunda elde edilen bulgular, fetuin A geni 767 C>G polimorfizminin, GDM gelişiminde bir risk faktörü olarak değerlendirilebileceği ve homozigot GG varyantının GDM'nin gelişimine karşı koruyucu bir etkisinin olabileceği sonucunu doğurmuştur. Objectıve: Insulin resistance plays a central role in the development of gestational diabetes mellitus (GDM). The fetuin A molecule (AHSG = Alpha-2-Heremans Schmid Glycoprotein), serum levels of which is increased during pregnancy, is an insulin receptor tyrosine kinase inhibitor. The fetuin A molecule is associated with insulin resistance. In this study, it was aimed to investigate the relationship between 767 C>G (rs4918) and 843 A>T (rs2248690) polymorphisms in fetuin-A gene and GDM. Methods: Eighty-three pregnant women with GDM and one hundred control pregnancies without GDM during the same age and gestational week, admitted to Harran University Faculty of Medicine, Department of Obstetrics and Gynecology, were included in this study. Genomic DNA was isolated from the blood samples with EDTA of all individuals from the patient and the control groups by spin column method. Molecular analysis of 767 C> G and -843 A> T polymorphisms in AHSG gene of each individual of both groups was performed by the Real-Time PCR method. The polymorphisms in the samples were genotyped by amplification curves obtained from the Real-Time PCR results. Results: In our study, homozygous GG genotype for fetuin A gene 767 C>G polymorphism was found in 6 individuals in the control group (6%) while it was not found in any individual in the patient group. This difference between homozygous CC and GG genotype distribution of the patient and the control groups was found statistically significant (p < 0.05). Homozygous TT genotype for AHSG gene -843 A> T polymorphism was not found in any of the individuals with GDM but was detected in four individuals belonging to the control group. However, the difference between homozygous CC and homozygous GG genotypes distribution of the patient and the control groups was not statistically significant (p > 0.05). Conclusıons: The findings of this study have led to the conclusion that 767 C>G polymorphism in fetuin A gene can be evaluated as a risk factor for the development of GDM and that a homozygous GG variant might have a protective effect against GDM development.