Isırgan otu ( urtica dioca l.) ve ısırgan tohumunun (fructus urtica pilulifera) ekstraklarının hücre kültürü ortamından genotoksisite ve oksidatif durum üzerine etkilerinin araştırılması / The effects of urtica dioca l. and fructus urtica pilulifera extracts to investigate on cell culture media the genotoxicity and oxidative status

Abstract

Çalışmamızda ısırgan otu ve tohumunun farklı ektraksiyonlardaki total fenol, flavonoid ve antioksidan seviyeleri ölçülerek ve en güçlü antioksidan özellik gösteren çözücü ekstraktını tespit etmek, farklı konsantrasyonlardaki ısırgan otu ve tohumunun extraktının hücre kültürü ortamında H2O2 ile oluşturulan DNA hasarına karşı göstermiş olduğu direncin etkinliğini alkalen tekli hücre jel elektroforezis yöntemi (Comet Assay) ile ölçerek, oluşan direnç ile oksidatif durum arasında bir ilişkinin olup olmadığı araştırılmıştır. Çalışmada, insan mononükleer lokosit hücrelerinin bulunduğu hücre kültür ortamında H2O2'nin indüklediği DNA hasarına karşı en güçlü aktivite gösteren metanol ekstraktının potansiyel hasar önleyici etkileri alkalin tek hücre elektroforezi (Comet Assay) ile, total antioksidan seviye (TAS) ve total oksidan seviye (TOS) hazır ticari kitler kullanılarak analiz edildi. Hazırlanan hücre kültür flasklarından 1. 2. ve 3. saatlerde Comet Assay yöntemi ile mononükleer lokosit DNA hasar düzeyleri incelendi. En yüksek anti-genotoksik etkinin 3-6,25 ?g/ml konsantrasyonlarda görüldüğü, bu seviyenin altındaki ve üstündeki konsantrasyonlarda anti-genotoksik etkinin giderek azaldığı tespit edildi. Sadece aynı konsantrasyonlarda H2O2 nin ortama konulduğu pozitif kontrollerde genotoksik etkinin göstergesi olan DNA hasarı 190 Arbitrary Unite (AU) tespit edilirken, negatif kontrollerde 4 AU tespit edildi. En yüksek anti-genotoksik etkinin görüldüğü 3 mg/ml lik konsantrasyonda ısırgan otu yaprağında DNA hasarı 32 AU seviyesinde iken, ısırgan tohumunda 104 AU seviyesindedir. Ancak, bu konsantrasyonun altındaki ve üstündeki dilüsyonlarda anti-genotoksik etkinin azaldığı tespit edildi. Isırgan otu extraktı konsantrasyon artışı ile TAS aktivitesi arasında pozitif, TOS arasında negatif ilişki tespit edilirken, oksidatif durum ile DNA hasarı arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı. Sonuçlarda göstermektedir ki ısırgan otu tohum ve yaprağı optimum dozlarda anti-genotoksik etkiye sahiptir ve bu etki ısırgan otu yaprağında tohumuna göre daha güçlüdür. Anti-genotoksik etkinin ısırgan otu yaprağı ve tohumunda bulunan güçlü antioksidan etkiye sahip fenolik bileşiklerden kaynaklandığı düşünülmektedir. Key Words: Urtica dioica, Urtica pilulifera, DNA damage, total antioxidant level (TAS), Total Oxidant Level (TOS), Cell Culture, Total Phenol, Total Flavonoid In this study, measuring total phenol, flavonoid and antioxidant levels in different excraction of the netle stinging leaf and seed the most powerful antioxidant solvent and extract were detected and measuring effectiveness of the resistance which have been formed by the nettle stinging leaf and seed extraction in different concenrations to H2O2 induced DNA damage in cell culture media with alkaline single cell gel electrophoresis (comet assay) method, it has been investigated that whether there is a relationship between this resistance and oxidative stress. In the study, in cell culture media containing human mononuclear leukocyte cells the most powerful preventive effects of the methanol extract of stinging nettle againts to H2O2 induced DNA damage with a single cell alkaline gel electrophoresis (comet Assay), the total antioxidant status (TAS) and total oxidant status (TOS) were analyzed by using commercially available kits. In the prepared cell culture flasks 1,2 and 3 hours mononuclear leukocyte DNA damage levels were analyzed with the method of Comet Assay. The highest anti-genotoxic effects were seen between 3 and 6.25 mg/ml concentrations. At the concenrations below and above this levels anti-genotoxic effect were decreased. In the positive controls that has only H2O2 in the environment at the same concentrations of DNA damage as an indicator of genotoxic effects were 190 Arbitrary Unit (AU), whereas in negative controls the damage was 4 AU. The highest level of anti-genotoxic effects were seen at 3mg/ml concentration in that the damage was 32AU with the nettle leaf and 104 AU with the nettle seed. However antigenotoxic effect has been decreased at the above and below of this concentration. TAS activities were pozitively correlated with the concentration nettle extract and TOS negatively. There was no a significant relationship between oxidative status and DNA damage. The results show that the optimum doses of stinging nettle seed and leaf have a strong anti-genetoxic effect and this effect is more powerful in the stinging leaf than in the seed. It has been thought that the anti-genotoxic effect of stinging nettle seed and leaf depends on its phenolic contens. Key Words: Urtica dioica, Urtica pilulifera, DNA damage, total antioxidant level (TAS), Total Oxidant Level (TOS), Cell Culture, Total Phenol, Total Flavonoid