Özet:
Tarım insanlık tarihinde en önemli iktisadi ve sosyal yapılardan biri olarak varlığını sürdürmüş, günümüzde ve gelecekte de önemini kaybetmeyecek bir sektördür. Gelişmişlik düzeyi ne olursa olsun tüm gelişmiş ülkeler tarıma önem vermiştir. Tahıl üretimi tarım sektörünün en önemli alt sektörlerinden biridir. Artan nüfusun protein ihtiyacının önemli bir kısmı tahıllardan sağlanmaktadır ve besin zincirinin en önemli yapı taşlarından biri olan tahılsal gıdalar günümüzde de önemini korumaktadır. Üyesi olmak için çaba sarf ettiğimiz AB bazı dönemler bütçesinin % 90'ını tarım sektörünün desteklenmesine ayırmıştır. Halihazırda birlik bütçesinin yarıya yakını tarımsal desteklemeye ayrılmaktadır. Birlik tahıl üretimine çok önemli destekler vermiş, 1950'ler öncesi net bir tahıl ithalatçısıyken, 1960'lar sonrasında tahıl ürünlerinde ihracatçı bir konuma geçmiştir. Bunun temel etmeni, bu alana yapılan yoğun destekleme ödemeleridir. Türkiye'de dönemler itibariyle tarım ve tahıl üreticisine çeşitli destek ve teşvikler verilmiş, bunun sonucunda istenen seviye de olmasa da bir üretim artısı ve verimlilik sağlanmıştır. Uluslararası kurallara ve birlik mevzuatına uyum zorunluluğu nedenleriyle desteklemelerde yeni bir reform süreci başlatılmıştır. Günümüzde bu destek Hububat Desteklemesi adı altında sürdürülmektedir. Nihai amaç Türkiye'nin AB'ye tam üyeliğinin sağlanmasıdır.
Agriculture, has been one of the most economic and social issue of the humankind, and will never loose its importance. Whatever the level it has, all developed countries attached importance to agriculture. Grain production is one of the most important sub-sectors of agriculture industry. Major part of the protein need of population which have increasing trend has been fulfill by grain. It has been known that the most important par of the nutrient chain is cereal nourishment and still keeps its importance. EU, reserved its 90 per cent of budget expenses in order to subsidy agriculture industry. Now, almost half of the Union?s budget is reserved for agriculture subsidy. Because of intensive subsidies, the Union became grain exporter after 1960s, while it was grain importer before 1950s. During some periods, Turkey, also exercised some subsidy and intensive policies for grain producers. As a result of these programs, even if not satisfying, production and productivity rise has been examined. New reform policy in Turkey has been acted due to due to international rules and Union regulations. Now days, these subsidy policy continue to call as ?Grain Subsidizing?. Final aim for Turkey is to become a member of EU.
