Kadına Yönelik Şiddet Algısı ve Yasal Mücadele Yöntemlerinin Bilinirliği: Hilvan Örneği

Abstract

Kadına yönelik şiddetin dünyanın her yerinde görülebilmesi, kadınlar üzerindeki etkisinin ciddi ve çok büyük olması birçok şiddet türüne bireysel ya da birlikte maruz kalması çok boyutlu sorunları beraberinde getirmektedir. Kadına yönelik şiddet, toplumsal özellikler, kültürel yapı, ahlaki anlayış, eğitim düzeyi, cinsiyet ve sosyo-ekonomik yapı başta olmak üzere pek çok unsur şiddetin temelini oluşturmaktadır. Kadın erkek arasındaki eşitsiz güç ilişkilerine dayalı şiddetin ekonomik, sosyokültürel, siyasi ve hukuki boyutlarda sonuçlar doğurmaktadır. Dil, din, ırk, coğrafya, kültür ve toplum ayrımı gözetmeksizin tüm dünyada aile içi şiddet hâkimdir. Ev içinde meydana gelmesi nedeniyle genellikle görünmez kalır. Her geçen gün sayısı ve sıklığı artan aile içi şiddet olayları hem kadın hem aile hem de toplum huzuru açısından büyük risk taşımaktadır. Aile içi şiddet, sorunlara neden olduğu gibi, diğer toplumsal sorunlara da yol açar. Araştırmalar, Türkiye'de kadınların %35 ila %45’inin aile içi şiddete maruz kaldığını ortaya koyuyor; ancak Şanlıurfa'nın Hilvan ilçesine bağlı şiddet olaylarının yaygınlık oranı Türkiye ortalamasının çok altındadır. Bu çalışma, bu fenomenin nedenlerini araştırmak için yapılmıştır. Bu çalışma, basit tesadüfi örnekleme tekniğiyle seçilen 250 kadın ile anket yapılmıştır. Araştırma Hilvan'daki şiddete ilişkin istatistiksel verilerin düşük olmasının, kadınların şiddete daha az maruz kalmasından mı, şiddeti farklı algılamalarından mı yoksa şiddete ilişkin algılarının farklılığından mı ya da yasal hakları hakkındaki bilgisizliğinden mi kaynaklandığını anlamak amacıyla yapılmıştır. Araştırmaya katılan kadınların %31,2’si aile içi şiddete maruz kalırken, sadece %3,9’unun olayı resmi kurum ve kuruluşlara bildirmesi, Hilvan'daki şiddetin v resmi verilerinin neden Türkiye'deki ortalama olay sayısına göre daha az gösterildiğini gösteriyor. Bu çalışmada da şiddet mağdurlarının eğitim ve ekonomik düzeylerinin düşük olması, Hilvan'ın sosyo-kültürel yapısı, suçlanma ve ayıplanma korkusu ve kendileriyle ilgili farkındalık eksikliği nedeniyle olayları polise bildirmedikleri gibi resmi kurum ve kuruluşlardan yardım istemedikleri tespit edilmiştir.