ELMA MAVİKÜF (Penicillium expansum) HASTALIK ETMENİNİN GLUKOZ, SUKROZ VE VİTAMİN C’YE KARŞI DUYARLILIKLARININ BELİRLENMESİ

Abstract

Bu tez çalışmasında farklı konsantrasyonlarda şeker (glukoz ve sukroz) ve vitamin C içeren sıvı ortamlarda Pencillium expansum patojeninin fizyolojik, biyokimyasal tepkileri değerlendirilerek in vitro şartlar değiştiğinde patojenin davranışının (fizyolojik ve biyokimyasal) ne yönde olacağı araştırılmıştır. Bu çalışmada ele alınan şeker ve vitaminlerin in vivo koşullarda yansıması elma meyvesi ile uyumlu olduğu için elma meyvesi model meyve olarak ele alınmıştır. Bu sebeple elmanın vitamin, glukoz ve sukroz değerlerini simüle ederek in vitro koşullarda patojenin fizyolojik (miselyal ağırlığı, sporulasyon, pH ve EC değerleri) ve biyokimyasal (protein, proteaz, proline, MDA, lakkaz ve melanin) karakterinin ortaya çıkarılması hedeflenmiştir. Çalışmada kullanılan PDB ortamları için; glukoz, sukroz ve vitamin C; 0-, 5-, 20-, 25-, 50-, 75-, 100-, 125-, 150-, ve 200 g/L konsantrasyonları kullanılmış ve her bir konsantrasyon için 4 tekerrür oluşturulup negatif kontrol grupları için saf su kullanılmıştır. Pozitif kontrol ise PDB içeren ancak ilgili kimyasal maddeyi içermeyen ortam olarak hazırlanmıştır. Patojenin in vitro şartlarında miselyal gelişimi ve sporolasyonu artan şeker ve vitamin konsantrasyonlarına bağlı olarak artmış ancak miselyal gelişim sukroz içeren ortamda 50 g/L, vitamin C içeren ortamda ise 25 g/L konsantrasyonundan sonra azalmıştır. Yine artan ortam koşullarında pH değeri azalırken EC değeri önemsiz bulunmuştur. Yüksek şeker ve vitamin konsantrasyonlarında 25 g/L konsantrasyonlarına kadar ki protein ve proteaz miktarı artmış daha yüksek konsantrasyonlardaki değerler istatistiksel olarak önemsiz bulunmuştur. Proline miktarı ise kısmen proteine bağlı olarak artmıştır. Melanin, artan şeker ve vitamin konsatrasyonlarına paralel olarak artmıştır. Ancak glukoz ve vitamin C içeren ortamlar sukroz içeren ortamlara göre melanin üretimi açısından daha etkili bulunmuştur. MDA ve lakkaz enzimleri ise istatistiksel olarak anlamsız bulunmuştur.